کوبانی وکورد

کوبانی

بخوان بغض مرا زین داد بیداد

ببین چشم جهان پرکرده فریاد

به هرلحظه مراسالی شمارست

بکارد بغض خاکم خاربنیاد

به چنگالم کنم سنگ زمین را

به دوشم میکشم شلّاق بیداد

طناب دار دنیا ناز من شد

همه فریاد عالم ساز بی باد

غمم پر کرده دامان جهان را

بدین آشوب ایزد رام جان باد

چرا دنیا تَنـی ناشادمانی

جهان خود سوگ آدم می نشانی؟

زمین رامیگزم دستم دوچندان

ندارم دست جان زین خاک رندان

چوچشمانم دل ِ دیدن فشارد

بسی ترفند دنیا برشمارد

مسلمان یاکه ایزد هرمرامم

به کوبانی بکوبانند نامم

ستم مسلک نه آدم هرکه زادت

عراق وشام قبری کنده بادت

بنام ایمان، سرِ دین را بریدند

بنام آزادگی ایمان بچیدند

دلی کوهم سری ایزد تبارم

من آن کُردم نژادی پر عیارم

زن وکودک دراین بلواعلل چیست

بگو حاجت به شورای ملل چیست **